อบ ไชยวสุ (
15 สิงหาคม พ.ศ. 2444 –
2 ตุลาคม พ.ศ. 2540)
[1] ครูสอนภาษาไทย นักหนังสือพิมพ์ นักเขียนเรื่องสั้นแนวชวนหัว เจ้าของนามปากกา
ฮิวเมอริสต์ และ
L.ก.ฮ. ได้รับการยกย่องเป็นผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่น
รางวัลพระเกี้ยวทองคำ และรับการเชิดชูเกียรติเป็น
ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ (หัสคดี) ประจำปีพุทธศักราช 2529
[2]อบ ไชยวสุ เกิดที่บ้านตำบลคลองสำเหร่ ฝั่งธนบุรี เป็นบุตรคนโตในจำนวน 8 คนของหลวงรัตนเทพีพลารักษ์ (เชย) กับนางเที่ยง ไชยวสุ บิดาเคยรับราชการเป็นพระพี่เลี้ยง
สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ เจ้าฟ้ามหาวชิรุณหิศ [3] จบการศึกษาจากโรงเรียนวัดชนะสงคราม โรงเรียนวัดราชบพิธ
โรงเรียนเทพศิรินทร์ แล้วรับราชการเป็นครูสอนวิชาภาษาไทย จากนั้นทำงานเป็นบรรณาธิการ นักหนังสือพิมพ์ นักภาษาและนักประพันธ์ เป็นหนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้งกลุ่มนักประพันธ์ชื่อคณะ “สุภาพบุรุษ” เมื่อประมาณปี พ.ศ. 2472 ออกหนังสือรายปักษ์ชื่อ “สุภาพบุรุษ” ร่วมกับ
กุหลาบ สายประดิษฐ์ มาลัย ชูพินิจ โชติ แพร่พันธุ์ [4]งานเขียนของอบ ไชยวสุ แบ่งได้เป็น 3 แนว คือเรื่องเชิงหรรษา เรื่องเกี่ยวกับภาษาไทย และเรื่องแปล โดยใช้นามปากกาแยกโดยเฉพาะสำหรับงานเขียนแต่ละประเภท คือ "อบ ไชยวสุ" ใช้เขียนเรื่องสั้น, "ฮิวเมอริสต์" ใช้เขียนเรื่องชวนหัว หัสคดี, "L.ก.ฮ." ใช้เขียนเพื่อสะกิด หยอกเย้าคนที่เขียนภาษาไทยอย่างผิดๆ (L.ก.ฮ. อ่านออกเสียงเหมือน "
แอลกอฮอล์" เป็นการล้อเลียนตัวเอง) และ "นายฮูก สุราสิวดี" ใช้เขียนบทความเบาสมองในวันเกิดครบรอบปีที่ 56 ตรงกับ พ.ศ. 2500 อบ ไชยวสุ ได้งดดื่มสุราอย่างเด็ดขาด ตามที่ได้ตั้งใจไว้ว่าจะถือศีลตั้งแต่ 25 พุทธศตวรรษ อบ ไชยวสุ ยังคงเขียนหนังสืออยู่ที่บ้านเรื่อยมา โดยเลิกงานประจำที่หนังสือพิมพ์ เพื่องดเว้นการสังสรรค์กับเพื่อนฝูง ในปี พ.ศ 2529 ได้รับเกียรติยกย่องให้เป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ (หัสคดี) อีกทั้งได้รับมอบพระเกี้ยวทองคำ จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในฐานะเป็นผู้ทะนุบำรุงและเผยแพร่ความรู้ภาษาไทยดีเด่น ในปีเดียวกันท่านได้หยุดงานเขียนเมื่ออายุ 90 ปี คงพักผ่อนอย่างสงบกับคุณสายใจคู่ชีวิตท่ามกลางลูกหลาน โดยรักษาศีล ฟังเทศน์ ฟังธรรม จากแถบบันทึกเสียงจนสิ้นอายุขัย
[3]อบ ไชยวสุ เสียชีวิตเมื่อวันที่
2 ตุลาคม พ.ศ. 2540 สิริอายุได้ 96 ปี 1 เดือน 17 วัน ได้รับพระราชทานเพลิงศพเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2541 ณ
วัดมกุฏกษัตริยาราม